Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013
Τρίτη 26 Μαρτίου 2013
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013
Ιστορία Β -Σελ. 129-132 -Χρήσιμοι όροι και πρόσωπα για τη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία του 17ου και 18ου αιώνα (με αφορμή τις σελίδες 129-132)
Ιστορία
Β -Χρήσιμοι όροι και πρόσωπα για τη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία του 17ου και 18ου
αιώνα
(με
αφορμή τις σελίδες 129-132)
Κλασικισμός-Νεοκλασικισμός:
πνευματικά και
καλλιτεχνικά ρεύματα που μιμούνται τα έργα της κλασικής αρχαιότητας. Δίνουν
έμφαση στην αρμονία, την ισορροπία, στις σωστές αναλογίες και χρωματισμούς, στο
υψηλό ήθος, στη λογική. Ο κλασικισμός κυριάρχησε κυρίως στη Γαλλία το 17ο
αιώνα, ενώ ο νεοκλασικισμός εμφανίστηκε στα τέλη του 18ου στην Ιταλία και διαδόθηκε
σε όλη την Ευρώπη.
Μπαρόκ:
αποτελεί ένα
είδος προέκτασης της αναγεννησιακής τέχνης. Χρησιμοποιεί τις καμπύλες, την
πολυχρωμία, την κίνηση των μορφών και προσπαθεί να δώσει την αίσθηση του
μεγαλείου. Γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκε πολύ από την Καθολική Εκκλησία και τους
ηγεμόνες.
Ροκοκό:
Από το 1730 ως
το 1780. Δίνει έμφαση στην χάρη, την κομψότητα, την ευχάριστη ή και ανέμελη
ατμόσφαιρα, την άνεση και την πολυτελή διακόσμηση.
Ρομαντισμός:
ευρωπαϊκό
καλλιτεχνικό ρεύμα του 1ου μισού του 19ου αιώνα. Δίνει έμφαση στα ανθρώπινα
συναισθήματα αντί στην ανθρώπινη λογική, ενώ οι φόρμες των έργων έχουν
μεγαλύτερη ελευθερία σε σχέση με τον κλασικισμό. Οι ρομαντικοί προσπαθούν να
πετύχουν τη συγκίνηση μέσω της τέχνης.
Ορθολογισμός:
φιλοσοφική
θεωρία που δίνει έμφαση στη χρήση της λογικής για την ανακάλυψη και απόδειξη
της αλήθειας. Θεμελιωτής του ήταν ο Γάλλος Ντεκάρτ (Καρτέσιος).
Εμπειρισμός:
φιλοσοφική
θεωρία που δέχεται ως πηγή της γνώσης και κριτήριο της αλήθειας την εμπειρία. Ο
εμπειρισμός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα επιστημονικά πειράματα. Σημαντικότερος
εμπειριστής ο Άγγλος Τζον Λοκ.
Αιτιοκρατία
(Ντετερμινισμός): η
φιλοσοφική και επιστημονική θεωρία που δέχεται ότι όλα όσα συμβαίνουν στον
φυσικό κόσμο έχουν κάποια λογική και επιστημονική αιτία και δεν οφείλονται στην
παρέμβαση του Θεού. Μέγιστος εκπρόσωπος της αιτιοκρατίας ήταν ο μεγαλύτερος
επιστήμονας της σύγχρονης Ευρώπης, ο Άγγλος Νεύτωνας (νόμος της βαρύτητας, θεωρία
του φωτός, απειροστικός λογισμός)
Όπερα
(ή λυρικό θέατρο ή μελόδραμα): μουσικό
έργο που πλησιάζει προς το θέατρο. Συνδυάζει μουσική, χορό, σκηνική δράση των
ηθοποιών, ποίηση, σκηνικά, κοστούμια. Συνήθως έχει μυθολογικό ή ιστορικό
περιεχόμενο.
Ορατόριο:
μουσικό έργο που
μοιάζει με την όπερα (χωρίς όμως σκηνική δράση), αλλά έχει συνήθως θρησκευτικό
περιεχόμενο.
Σπουδαίοι
μουσικοί: Βιβάλντι,
Μπαχ, Μπετόβεν, Μότσαρτ. Χαίντελ.
Διαφωτισμός:
πνευματικό
κίνημα του 18ου αιώνα με κέντρο τη Γαλλία που πίστευε στη δυνατότητα του
ανθρώπου για απεριόριστη πρόοδο, στη δύναμη της επιστήμης και της λογικής, στην
ανάγκη για κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές, με σκοπό τη βελτίωση
της ζωής όλων των ανθρώπων. Οι Διαφωτιστές πίστευαν στην αξία της ελευθερίας
της σκέψης και του λόγου, στην ισότητα και τη δημοκρατία, γι’ αυτό και ήρθαν σε
σύγκρουση με την Καθολική Εκκλησία, τους βασιλιάδες και τους αριστοκράτες.
Σημαντικότεροι Διαφωτιστές: Βολταίρος, Ρουσσώ, Μοντεσκιέ, Ντιντερό.
Αμερικανική
Επανάσταση: Έγινε
το 1776. Στηρίχτηκε στις ιδέες του Διαφωτισμού. Μ’ αυτήν οι ΗΠΑ απέκτησαν την
ανεξαρτησία τους από την Αγγλία.
Γαλλική
Επανάσταση: 1789. Η
σημαντικότερη πολιτική επανάσταση στην ιστορία της νεότερης Ευρώπης. Μ’ αυτήν ανατράπηκε
η βασιλεία και το πολίτευμα έγινε δημοκρατία. Αν και τα πολιτικά της
αποτελέσματα ήταν προσωρινά, αφού η βασιλεία επανήρθε, όμως ενέπνευσε τον αγώνα
πολλών λαών, ανάμεσά τους και την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Έθνος-Κράτος:
ένα κράτος του
οποίου τα όρια ταυτίζονται με τις περιοχές όπου κατοικεί ένα έθνος ονομάζεται
έθνος-κράτος. Τα περισσότερα σύγχρονα κράτη ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Τα
έθνη-κράτη προέκυψαν ιστορικά είτε από τη συνένωση μικρότερων κρατιδίων που
είχαν συγγενικό πολιτισμό και γλώσσα (π.χ. Γερμανία), είτε από τη διάλυση
πολυεθνικών αυτοκρατοριών (π.χ. τα βαλκανικά έθνη-κράτη προέκυψαν από τη διάλυση
της Οθωμανική Αυτοκρατορίας).
Κυριότερα
είδη πολιτευμάτων στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία:
Πολίτευμα
ονομάζουμε
(πολύ) συνοπτικά τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται ένα κράτος.
Απόλυτη
Μοναρχία: ο
βασιλιάς, ο μονάρχης, έχει την απόλυτη εξουσία.
Συνταγματική
μοναρχία: ο
βασιλιάς έχει μεγάλη εξουσία, η οποία όμως περιορίζεται από το σύνταγμα (= ο βασικός
νόμος ενός κράτους, τον οποίο δεν πρέπει να παραβιάζουν οι υπόλοιποι νόμοι), το
οποίο πρέπει να σέβεται.
Βασιλευόμενη
Δημοκρατία: το
πολίτευμα είναι δημοκρατικό και ο βασιλιάς έχει συνήθως διακοσμητικό χαρακτήρα
(π.χ. Αγγλία, Ισπανία).
Προεδρική
Δημοκρατία: Δεν
υπάρχει βασιλιάς. Ανώτερος άρχοντας του κράτος είναι ο εκλεγμένος από λαό
πρόεδρος που έχει την ουσιαστική εξουσία (π.χ. Γαλλία).
Προεδρευόμενη
Δημοκρατία: Ανώτερος
άρχοντας είναι ο πρόεδρος, αλλά έχει διακοσμητικό χαρακτήρα. Την ουσιαστική
εξουσία ασκεί ο εκλεγμένος πρωθυπουργός (π.χ. Ελλάδα, Γερμανία).
.jpg/170px-Moli%C3%A8re_-_Nicolas_Mignard_(1658).jpg)
Κλασικισμός
Μπαρόκ
Ροκοκό
.jpg/300px-Caspar_David_Friedrich_032_(The_wanderer_above_the_sea_of_fog).jpg)
Ρομαντισμός
Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013
Ιστορία Β -Σελ. 124-128 -Πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις από το 15ο ως το 18ο αιώνα (σελ. 124-128)
Πολιτικές,
οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις από το 15ο ως το 18ο αιώνα (σελ. 124-128)
1.Πολιτικές
εξελίξεις
Οι
βασιλιάδες, με τη βοήθεια των αστών, προσπαθούν να περιορίσουν τη δύναμη των
φεουδαρχών και να δημιουργήσουν ενιαία και ομοιογενή κράτη (έθνη-κράτη),
καταργώντας τα μικρότερα φεουδαρχικά κρατίδια. Η ενίσχυση της βασιλικής
εξουσίας από τον 16ο αιώνα οδηγεί στην απόλυτη
μοναρχία ή απολυταρχία, στην οποία ο βασιλιάς έχει απόλυτη εξουσία, δεν
δίνει λογαριασμό σε κανέναν για τις πράξεις του και θεωρεί τον εαυτό του
αντιπρόσωπο του Θεού πάνω στη γη. Η απόλυτη όμως κυριαρχία του βασιλιά τελικά
πλήττει τα συμφέροντα όλων, αριστοκρατών, αστών και λαού. Έτσι δημιουργείται
μια αντίδραση, η οποία παίρνει έντονη μορφή κυρίως στην Αγγλία και τη Γαλλία.
Στην Αγγλία έχουμε την Ένδοξη Επανάσταση
(1688) και τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων
(1689), με τις οποίες η αστική τάξη περιορίζει τη δύναμη του βασιλιά,
αναγκάζοντάς τον να σέβεται το σύνταγμα της χώρας (συνταγματική μοναρχία) και τη Βουλή (κοινοβουλευτισμός). Στη Γαλλία δημιουργείται το κίνημα του Διαφωτισμού (1688-1789), το οποίο
πιστεύει στην ελευθερία και τη δημοκρατία και το οποίο τελικά οδηγεί στη Γαλλική Επανάσταση (1789) και στην ανατροπή της βασιλείας.
Στις σχέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών
κρατών παρατηρείται έντονος ανταγωνισμός. Έτσι ξεσπούν πολλοί πόλεμοι μεταξύ
των ευρωπαϊκών κρατών, κυρίως ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γαλλία. Στο μεταξύ οι
Τούρκοι, μετά την άλωση της Πόλης το 1453, επεκτείνονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Πολιορκούν την Βιέννη (Αυστρία) το 1683, αλλά αποτυγχάνουν. Από τότε η δύναμη
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνεχώς εξασθενεί. Οι ευρωπαϊκές χώρες αναγκάζουν
τους Τούρκους να υπογράψουν προνομιακές εμπορικές συμφωνίες, τις Διομολογήσεις, οι οποίες σταδιακά
δίνουν τον οικονομικό έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στους Ευρωπαίους.
Παράλληλα οι Τούρκοι έχουν πια να αντιμετωπίσουν μια νέα ανερχόμενη δύναμη, τη
Ρωσία, η οποία επιδιώκει να επεμβαίνει συνεχώς με αφορμή την προστασία των
χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
2.Οικονομικές
εξελίξεις
Στον
εμπορικό τομέα κυριαρχεί το λεγόμενο τριγωνικό
εμπόριο, που ονομάζεται έτσι, επειδή γίνεται ανάμεσα σε τρεις ηπείρους:
Ευρώπη, Αφρική, Αμερική. Μεταξύ όμως των ευρωπαϊκών χωρών το εμπόριο είναι
περιορισμένο λόγω του μερκαντιλισμού ή
προστατευτισμού, ο οποίος ενθαρρύνει τις εξαγωγές, αλλά αποθαρρύνει τις
εισαγωγές επιβάλλοντας μεγάλους φόρους στα εισαγόμενα προϊόντα. Από το 18ο
αιώνα η πολιτική αυτή σταδιακά εγκαταλείπεται με την επικράτηση των ιδεών του
Διαφωτισμού, ο οποίος ζητούσε το εμπόριο να διεξάγεται ελεύθερα (οικονομικός φιλελευθερισμός). Παράλληλα
πρώτα στην Αγγλία από τα μέσα του 18ου αιώνα έχουμε τη λεγόμενη Βιομηχανική Επανάσταση. Χαρακτηριστικά
της είναι η εκμηχάνιση (χρήση των
μηχανών), η χρήση της δύναμης του ατμού και του άνθρακα για την παραγωγή
κίνησης και ενέργειας, η γιγάντωση των επιχειρήσεων, η οποία μετατρέπει τις
μικρές οικογενειακές βιοτεχνίες σε βιομηχανίες
που παράγουν μαζικά τα προϊόντα.
3.Κοινωνικές
εξελίξεις
Στην
κοινωνία υπάρχουν μεγάλες οικονομικές ανισότητες: η ανώτερη τάξη (αριστοκρατία)
εξακολουθεί να είναι πλούσια, ενώ και η θέση της μεσαίας τάξης, δηλαδή των
αστών (έμποροι, βιομήχανοι, πλοιοκτήτες, τραπεζίτες), ενισχύεται ραγδαία, ώσπου
στο τέλος κυριαρχούν. Η κατώτερη τάξη (εργάτες, αγρότες, τεχνίτες των πόλεων)
ζει μέσα στη φτώχεια.
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013
Κωνσταντίνος Θεοτόκης- Βιογραφία
Ο Στέφανος-Κωνσταντίνος (Ντίνος) Θεοτόκης, γεννήθηκε, στην οικία που διατηρούσε η οικογένεια του στην πόλη της Κέρκυρας, στις 13 Μαρτίου 1872. Ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του Μάρκου-Αλοΰσιου Θεοτόκη και της Αγγελικής Πολυλά, ανεψιάς του Ιακώβου Πολυλά. Σε ηλικία 17 ετών, το 1889, γνώστης ήδη τριών ξένων γλωσσών (της ιταλικής, της γαλλικής και της γερμανικής), αναχώρησε για το Παρίσι και εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Παραμένει στο Παρίσι για δύο χρόνια και στη συνέχεια επιστρέφει στην Κέρκυρα μέσω Βενετίας, όπου γνωρίζει την Βαρώνη Ερνεστίνη Μάλλοβετς φον Μάλλοβιτς ουντ Κοσορ (Mallowetz von Mallowitz und Kossor). Το 1893 επιστρέφει στην Βενετία και παντρεύεται την Ερνεστίνη στις 11 Σεπτεμβρίου 1893 στην Πράγα.
Εγκαταλείπει τις σπουδές του και μαζί με τη σύζυγό του επιστρέφουν στην Κέρκυρα και εγκαθίστανται στους Καρουσάδες. Το 1895, εκδίδεται στα γαλλικά το πρώτο πεζογράφημά του Vie de montagne, από το οποίο φάνηκε η ιδιαίτερη συγγραφική του κλίση, ενώ παράλληλα γεννιέται η κόρη του Τίνα (Τίνερλ - Tinerl). Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης επηρεάστηκε αρχικά από τη γερμανική ιδεοκρατία και ιδιαίτερα από τον Νίτσε. Τρανή απόδειξη Το Πάθος (1899), που αποτελεί πιστή απήχηση του Τάδε έφη Ζαρατούστρας(1883-4). Την εποχή αυτή ζει μία αρχικά ήρεμη ζωή στους Καρουσάδες, την οποία εκτός από τα βιβλία του και το συγγραφικό του έργο, τη θερμαίνει η φιλία του με τον Μαβίλη. Μαζί συμμετέχουν σε εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες (όπως η επανάσταση της Κρήτης το 1896 και της Θεσσαλίας το 1897) και σε τοπικές πρωτοβουλίες, (εναντίον της απόφασης του δήμου της Κέρκυρας για την εγκατάσταση ρουλέτας στο νησί, το 1902).
Το 1898, βρίσκεται στο Γκράτς όπου παρακολουθεί για διάστημα έξι μηνών πανεπιστημιακά μαθήματα. Στο ταξίδι αυτό συνοδεύεται από την οικογένεια του. Το 1900 χάνει την κόρη από μηνιγγίτιδα και αφοσιώνεται στο έργο του. Συμμετέχει στην Συντροφιά των Εννέα και σχεδιάζει την οργάνωση ενός συνεδρίου δημοτικιστών στην Κέρκυρα με την παρουσία του Αλέξ. Πάλλη (1905). Παράλληλα, μεταφράζει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, και από τα σανσκριτικά Βέδες και αποσπάσματα επών απ’ την ινδική λογοτεχνία και δημοσιεύει σχετικές του μεταφράσεις και τα πρώτα του πεζά στα περιοδικά της εποχής (Η τέχνη 1898-1916, Ο Διόνυσος 1901-1902, Ο Νουμάς 1904-1916).
Ταξιδεύει για επιμόρφωση και πάλι στην Ευρώπη, παρακολουθώντας με την ιδιότητα του ακροατή για τέσσερα εξάμηνα μαθήματα στο πανεπιστήμιο του Μονάχου (1907- 1909). Επιστρέφοντας, συνδέεται με τον Χατζόπουλο με τον οποίο αλληλογραφεί ανταλλάσσοντας ιδέες, ενώ το 1911 ψυχραίνεται με τον Μαβίλη για ιδεολογικούς λόγους. Συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού ομίλου και τουΑλληλοβοηθητικού εργατικού συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914), ενώ παράλληλα υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος για την χειραφέτηση των γυναικών. Η εποχή αυτή είναι η πλέον παραγωγική και δραστήρια περίοδος του Κ. Θεοτόκη. Γνώστης πλέον δέκα γλωσσών πέραν των Ελληνικών, πέντε ομιλουμένων (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά) και πέντε νεκρών (αρχαία Ελληνικά, λατινικά, εβραϊκά, αρχαία περσικά και σανσκριτικά) εκδίδει μεταφράσεις και δικά του αυτοτελή έργα στην Κέρκυρα (Η τιμή και το χρήμα, Η Σακούνταλα του Καλιδάσα), στην Τυβίγγη (Τα Γεωργικά του Βιργιλίου) και στην Αλεξάνδρεια (Το Νάλας και Νταμαγιάντη από το ινδικό έπος Μαχαμπαράτα, σε μετάφραση Λ. Μαβίλη και συμπλήρωση δική του).
Έχει πλέον εγκατασταθεί από το 1914 στην πόλη της Κέρκυρας. Το μεταφραστικό του έργο δεν περιορίζεται σε μεταφράσεις από τα σανσκριτικά και τα λατινικά αλλά εμπλουτίζεται με μεταφράσεις από ποιήματα του Σαίξπηρ (Οθέλλος, Τρικυμία, Μακβέθ), του φιλοσοφικού ποιήματος του Λουκρητίου Περί Φύσεως και έργων αρχαίων ελλήνων συγγραφέων. Τότε καταστρώνεται, στις δύο αρχικές μορφές του και το μυθιστόρημα Οι σκλάβοι στα δεσμά τους και ολοκληρώνεται η Ιστορία της ινδικής λογοτεχνίας.
Το 1917 μετακομίζει στην Αθήνα, όπου του προσφέρεται η θέση του διευθυντού Λογοκρισίας από την οποία και παραιτείται μετά από δύο μέρες (1917). Διορίζεται προσωρινά ως έκτακτος υπάλληλος στην «Υπηρεσία Ξένων και Εκθέσεων» και οριστικά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, αρχικά ως γραμματέας και έπειτα προάγεται σε τμηματάρχη β' τάξεως (1918). Την περίοδο αυτή έρχονται στο φως τα δοκιμότερα πεζά έργα του (Κατάδικος, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, Οι σκλάβοι στα δεσμά τους) και μεταφράσεις του όπως από τον Γκαίτε (Ερμάννος και Δωροθέα), από τον Σαίξπηρ (Άμλετ, Βασιληάς Λήρ), από τον Φλωμπέρ (Η κυρία Μποβαρύ, δύο τόμοι) και από τον Russel (Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας). Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου πολέμου και την πτώση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας η γυναίκα του Ερνεστίνη χάνει όλη της την περιουσία, την οποία είχε κληρονομήσει μετά τον θάνατο των άκληρων αδελφών της, δηλαδή στο διάστημα 1903-1914 μετά τον γάμο της με τον συγγραφέα.
Προσβεβλημένος από την επάρατη νόσο (1922) συνεχίζει το συγγραφικό του έργο με το πεζό: «Ο παπά Ιορδάνης Περίχαρος και η ενορία του». Πρόλαβε να γράψει τις πρώτες τριάντα σελίδες. Πέθανε στο σπίτι του ζωγράφου Άγγελου Γυαλινά, στην Κέρκυρα, την 1η Ιουλίου 1923.
Πηγή: http://e-logotexnia.gr
Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Πίστομα
Κωνσταντίνος Θεοτόκης
Πίστομα
Όταν ύστερα από την αναρχία πού'χεν ανταριάσει τον τόπο δίνοντας εις όλα τα κακά στοιχεία το ελεύτερο να πράξουν κάθε λογής ανομία, η τάξη είχε πάλε στερεωθεί, κ' είχε δοθεί αμνηστία στους κακούργους, τότες επίστρεφαν τούτοι απ' τα βουνά κι από τα ξένα στα σπίτια τους, κι ανάμεσα στους άλλους που ξαναρχόνταν, εγύριζε στο χωριό του κι ο Mαγουλαδίτης Aντώνης Kουκουλιώτης.
Eίτουν τότες ώς σαράντα χρονών, κοντός, μαυριδερνός, μ' όμορφα πυκνά σγουρά γένια και με σγουρότατα μαύρα μαλλιά. Tο πρόσωπό του είχε χάρη και το βλέμμα του είτουν χαϊδευτικό και ήμερο αγκαλά κι αντίφεγγε με πράσινες αναλαμπές· το στόμα του όμως είτουν μικρότατο και κοντό δίχως χείλια.
O άνθρωπος τούτος, πριν ακόμα ρεμπελέψουν ο κόσμος, είχε παντρευτεί. Kι όταν πήρε των βουνών το δρόμο, για το φόβο της εξουσίας, άφηκε τη γυναίκα του μόνη στο σπίτι και τούτη δεν του εστάθη πιστή, αλλά με άλλον (νομίζοντας ίσως πως ο Kουκουλιώτης είτουν σκοτωμένος ή αλλιώς πεθαμένος) είχε πιάσει έρωτα κι απ' τον έρωτα τούτον είχε γεννηθεί παιδί που άξαινεν ωστόσο χαριτωμένα και που η γυναίκα περσά αγαπούσε.
Eγύριζε λοιπόν ο ληστής στο χωριό του την ώρα όπου βάφουν τα νερά. K' εμπήκε ξάφνως σπίτι του χωρίς κανείς να το προσμένει, εμπήκε σα θανατικό, αναπάντεχα τέλεια, κ' εκατατρόμαξεν η άτυχη γυναίκα, ετρόμαξε τόσο, που, παίρνοντας το ξανθό της παιδί στην αγκαλιά, τό'σφιγγε στα στήθια της τρεμάμενη, έτοιμη να λιγοθυμήσει και χωρίς να δύναται να προφέρει λέξη καμία.
Aλλά ο Kουκουλιώτης πικρά χαμογελώντας τής είπε:
"Mη φοβάσαι γυναίκα. Δε σου κάνω κανένα κακό, αγκαλά και σου πρέπουν. Eίναι το παιδί τούτο δικό σου; Nαι; Mα όχι δικό μου! Mε ποιον, λέγε, τό'χεις κάμει;"
T' αποκρίθη εκείνη λουχτουκιώντας.
"Aντώνη, τίποτε δε μπορώ να σου κρούψω. Tο φταίσμα μου είναι μεγάλο. Mα, το ξέρω, κ' η εγδίκησή σου θά'ναι μεγάλη· κ' εγώ, αδύνατο μέρος, και το νήπιο τούτο, που από το φόβο τρέμει, δε δυνόμαστε να σ' αντρειευτούμε. Kοίτα πώς η τρομάρα με κλονίζει καθώς σε τηρώ. Kάμε από με ό,τι θέλεις, μα λυπήσου το άτυχο πλάσμα που δεν έχει προστασία."
Kαθώς εμιλούσεν η γυναίκα εσκοτείνιαζεν η όψη του αλλά δεν την αντίκοβγε. Eτσώπασε λίγο κ' έπειτα της είπε:
"Γυναίκα κακή! Δεν ρωτώ τώρα ουδέ συμβουλή σου, ουδέ σε λυπούμαι, ουδέ το λυπούμαι. T' όνομα εκεινού θέλω. Eσέ δε θα σε πειράξω. Δε μολογάς το; θα το μάθω· το χωριό όλο γνωρίζει με ποιον εζούσες και τότες θα θυσιάσω και τους τρεις σας, θα πλύνω τη ντροπή πόχω λάβει από σας, πλάσματα άτιμα!"
Eμολόησε. Kι ο Kουκουλιώτης εβγήκε αμέσως. Kι αφού ύστερα από ώρα ξαναμπήκε στο σπίτι, εβρήκε τη γυναίκα στον ίδιο τόπον ασάλευτη με τ' αποκοιμισμένο τέκνο στην αγκάλη· τον αναντράνιζε. Mα αυτός εξαπλώθη κατά γης και σα χορτάτος εκοιμήθη ύπνον βαθύν ώς το ξημέρωμα.
Tην άλλην ημέραν αφού εξύπνησαν της είπε.
"Θα πάμε στα χτήματά μας να ιδώ μη και κείνα μού'χουν αρπάξει, καθώς μού'χε πάρει και σε ο σκοτωμένος."
"Tον σκότωσες!"
Tην ημέραν εκείνην ο ήλιος δεν εφάνη στην Aνατολή γιατί ο ουρανός είτουν γνέφια γιομάτος και το φως μετά βιάς επλήθαινε.
Kι ο Kουκουλιώτης βάνοντας φτιάρι και τσαπί στον ώμο εδιάταξε τη γυναίκα να τον ακολουθήσει μαζί με το παιδί της, κ' έτσι εβγήκαν κ' οι τρεις από το σπίτι.
Kαι φτάνοντας εις το χωράφι που είτουν πολύ νοτερό ακόμα από την πρωτυτερνή βροχή, ο ληστής εβάλθη να σκάψει λάκκο.
Δεν επρόφερνε λέξη και το πρόσωπό του είτουν χλωμό και ο ίδρος, που έβρεχε το μέτωπό του, έβγαινε κρύος. Tο σταχτί φως που έπεφτε από τον ουρανό εχρωμάτιζε παράξενα τον τόπο· το χινόπωρο την αυγήν εκείνην έλεγεν όλη του τη θλίψη. H γυναίκα εκοίταζε περίεργη κι ανήσυχη και το παιδάκι επαιγνιδούσε με τα γουλιά και με τα χώματα που ανάσκαφτεν ο κακούργος. K' εφάνη για μια στιγμήν ο ήλιος κ' εχρύσωσε τα ξανθά μαλλιά του νηπίου που αγγελικά χαμογελούσε.
Kι ωστόσο ο λάκκος είτουν έτοιμος, κι ο Kουκουλιώτης, ακουμπώντας στο φτυάρι, είπε της γυναικός του:
"Bάλ'το πίστομα μέσα".
Τρίτη 12 Μαρτίου 2013
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013
Κυριακή 10 Μαρτίου 2013
Ιστορία Β- 120-123 -Η θρησκευτική Μεταρρύθμιση
Η θρησκευτική
Μεταρρύθμιση (σελ. 120-123)
1.Η κρίση στη Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία
Στο
τέλος του Μεσαίωνα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βρίσκεται σε κρίση. Αίτια της κρίσης είναι: α) Η ηθική
διαφθορά του κλήρου. β) Οι ανώτεροι κληρικοί ζουν στην πολυτέλεια και δεν
ενδιαφέρονται για τους πιστούς. γ) Ο κατώτερος κλήρος ζούσε στην αμάθεια. δ) Συνεχείς
πόλεμοι, επιδημίες και προφητείες για το τέλος του κόσμου τρομάζουν τον κόσμο.
ε) Η πνευματική καθοδήγηση λείπει κι έτσι οι πιστοί βρίσκονται σε σύγχυση και
αγωνία για το θάνατο και τη σωτηρία της ψυχής. στ) Η Εκκλησία εκμεταλλεύεται το
φόβο τους και εκδίδει συγχωροχάρτια (έγγραφα
άφεσης αμαρτιών).
2.Η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση
Στη
Γερμανία ο μοναχός και θεολόγος Μαρτίνος Λούθηρος αντέδρασε στα
συγχωροχάρτια. Το 1517 θυροκόλλησε σε ναό της Βιτεμβέργης ένα
κατάλογο με 95 θέσεις, με τις οποίες καταδίκαζε τα συγχωροχάρτια και υποστήριζε
τις δικές του απόψεις για τη θρησκεία. Ο Πάπας τον αφόρισε, αλλά ο Λούθηρος
έκαψε το έγγραφο του αφορισμού δημόσια. Ο Λούθηρος υποστήριζε ότι μόνο με την
πίστη μπορεί κανείς να σώσει την ψυχή του. Η διδασκαλία του (Λουθηρανισμός) διαδόθηκε πολύ γρήγορα
στη Γερμανία. Ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε’ τον έθεσε εκτός νόμου και καταδίκασε τη
διδασκαλία του. Οι οπαδοί του Λούθηρου και οι Γερμανοί ηγεμόνες που τον
υποστήριζαν διαμαρτυρήθηκαν και γι’ αυτό ονομάστηκαν Διαμαρτυρόμενοι ή Προτεστάντες
(< λατινικό protestor = διαμαρτύρομαι). Ο πόλεμος μεταξύ προτεσταντών και
αυτοκράτορα τερματίστηκε με την Ειρήνη
της Αυγούστας (1555).Με αυτή αναγνωρίσθηκε η νομιμότητα του
Λουθηρανισμού και το δικαίωμα του κάθε ηγεμόνα να επιβάλει στους υπηκόους του
το δόγμα που επιθυμούσε. Έτσι η Γερμανία διαιρέθηκε σε κράτη Ρωμαιοκαθολικά και
Προτεσταντικά. Η Μεταρρύθμιση διαδόθηκε γρήγορα και σε άλλες χώρες προκαλώντας
την αντίδραση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Αποκορύφωμα των συγκρούσεων η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου στο
Παρίσι (24 Αυγούστου 1572), δηλαδή ο σφαγιασμός δύο χιλιάδων Γάλλων Καλβινιστών,
οπαδών του Γάλλου προτεστάντη Καλβίνου. Με το Διάταγμα της Νάντης (1598)
αποκαθίσταται η θρησκευτική γαλήνη, αφού αναγνωρίζεται στους καλβινιστές το
δικαίωμα άσκησης της λατρείας τους με προϋποθέσεις.
3.Η αντίδραση της Ρωμαιοκαθολικής
Εκκλησίας
α)
Αναδιοργανώνει τα μοναχικά τάγματα και ιδρύει νέα για τη διάδοση του
Ρωμαιοκαθολικισμού. β) Ιδρύει και διαχειρίζεται εκπαιδευτικά ιδρύματα, για να
ελέγχει τη γνώση. γ) Ενισχύει την Ιερά Εξέταση. δ) Χαρακτηρίζει βιβλία που δεν
της αρέσουν ως απαγορευμένα για τους πιστούς. δ) Χτίζει καινούργιους
επιβλητικούς ναούς, για να δείξει τη δύναμή της. ε) Ενισχύει τη λατρεία της
Θεοτόκου και πολλαπλασιάζει τις εικόνες και τις τελετές, για να διεγείρει την
ευαισθησία των πιστών.
4.Η Ευρώπη μετά τη
Μεταρρύθμιση
Η
Ευρώπη μετά τη Μεταρρύθμιση είναι πια πνευματικά διαιρεμένη σε τρεις μεγάλους
κλάδους του Χριστιανισμού: α) Ο Προτεσταντισμός κυριάρχησε στη Βόρεια
Ευρώπη. β) Ο Ρωμαιοκαθολικισμός στη Νότια Ευρώπη. γ) Η Ορθοδοξία στην
Ελλάδα, τα Βαλκάνια και τη Ρωσία.
Ιστορία Β- 113-119-Αναγέννηση και Ανθρωπισμός. Δεύτερο Μέρος.
Αναγέννηση
και Ανθρωπισμός (σελ. 113-119). Δεύτερο Μέρος.
1.Γράμματα
Στα Γράμματα έχουμε
μεγάλη λογοτεχνική ανανέωση με τη χρήση των εθνικών γλωσσών και τον εμπλουτισμό
της θεματολογίας. Σπουδαίοι συγγραφείς του 16ου αιώνα: ο Ισπανός Θερβάντες με το περίφημο μυθιστόρημά
του Δον Κιχώτης και ο μεγαλύτερος
θεατρικός συγγραφέας της νεότερης Ευρώπης, ο Άγγλος Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τα αριστουργήματά του Άμλετ, Μάκβεθ, Οθέλλος. Εδώ πρέπει να προστεθεί ο Ιταλός Μακιαβέλλι με το έργο του Ηγεμόνας, στο οποίο αναλύει πώς πρέπει
να συμπεριφέρεται ένας βασιλιάς, για να διατηρήσει την εξουσία του. Περίφημη είναι η φράση του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δηλαδή
προκειμένου να επιτύχεις το σκοπό σου δεν πρέπει να διστάσεις να
χρησιμοποιήσεις κάθε τρόπο, ακόμη και άδικο.
2.Επιστήμη
Οι
Ανακαλύψεις πλούτισαν την επιστημονική γνώση και δημιούργησαν ερωτήματα για τη
γη, τον άνθρωπο, το Σύμπαν. Σπουδαίοι επιστήμονες: ο Πολωνός Κοπέρνικος (ηλιοκεντρική θεωρία), ο
Γερμανός Κέπλερ (νόμοι της κίνησης
των πλανητών γύρω από τον ήλιο), ο Ιταλός Γαλιλαίος
(μελέτη των νόμων της κίνησης, και της βαρύτητας, οπτική, χρήση του τηλεσκοπίου).
3.Τέχνη
Η τέχνη της
περιόδου αποτυπώνει όσο τίποτε άλλο την ιδεολογία της Αναγέννησης. Στην αρχιτεκτονική υπάρχει έντονη
επιρροή από την αρχαιότητα στα σχέδια των κτιρίων και στις διακοσμητικές
λεπτομέρειες. Η γλυπτική και η ζωγραφική α) απεικονίζουν πια
γυμνό το ανθρώπινο σώμα, β) εμπνέονται από μύθους της αρχαιότητας, αλλά και της
Βίβλου, γ) χρησιμοποιούν την προοπτική
(=ψευδαίσθηση του βάθους) και τη φωτοσκίαση
Σπουδαίοι καλλιτέχνες:
α)
οι Ιταλοί ζωγράφοι Μποτιτσέλι (Αναδυομένη), Τισιάνο (Αφροδίτη), Ραφαήλ (Η Σχολή των Αθηνών)
β)
ο Ιταλός Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Είναι
ταυτόχρονα ζωγράφος, αρχιτέκτονας, μηχανικός, εφευρέτης, ενσαρκώνοντας έτσι τον
οικουμενικό άνθρωπο. Διασημότερο έργο του η Μόνα Λίζα ή Τζοκόντα.
γ)
ο Ιταλός Μιχαήλ Άγγελος. Ζωγράφος,
γλύπτης, αρχιτέκτονας και ποιητής (έγραψε Σονέτα). Το πιο διάσημο έργο του
είναι η ζωγραφική διακόσμηση της οροφής της Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό με
βιβλικά θέματα, καθώς και το άγαλμα του Δαβίδ.
δ)
ο Έλληνας ζωγράφος από την Κρήτη Δομήνικος
Θεοτοκόπουλος, γνωστός ως Ελ Γκρέκο, ο οποίος έζησε στο Τολέδο της
Ισπανίας.
Στη Μουσική εμφανίζεται το κοντσέρτο (μουσική σύνθεση για
σολίστ και ορχήστρα) και η συμφωνία
(εκτενής σύνθεση για ορχήστρα).
1.Μποτιτσέλι, Αναδυομένη
2.Μποτιτσέλι, λεπτομέρεια από το πρόσωπο της Αφροδίτης
2.Τισιάνο, Αφροδίτη του Ουρμπίνο
Ραφαήλ, Η σχολή των Αθηνών
Ραφαήλ. Η Σχολή των Αθηνών, λεπτομέρεια: Πλάτων και Αριστοτέλης
Ραφαήλ, Εικόνα ενός αγγέλου
Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Τζοκόντα
Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Οι ανθρώπινες αναλογίες
Μιχαήλ Άγγελος. Η δημιουργία του Αδάμ
Μιχαήλ Άγγελος. Η Παναγία
Μιχαήλ Άγγελος, Δαβίδ
Πίνακες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου
Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013
Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας
ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΠΑΤΗΣΤΕ http://www.latsis-foundation.org/megazine/publish/ebook.php?book=6&preloader=1
Το Μουσείο Ακροπόλεως
ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ: http://www.latsis-foundation.org/megazine/publish/ebook.php?book=5&preloader=1
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
ΟΔΗΓΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΔΕΛΦΩΝ: http://www.latsis-foundation.org/megazine/publish/ebook.php?book=1&preloader=1
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013
Δίολκος
Μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός.Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής Τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.
Τρίτη 5 Μαρτίου 2013
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΡΓΙΝΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΡΓΙΝΑΣ
To αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κυριακή 3 Μαρτίου 2013
Ιστορία Β -Σελ. 113-119 -Αναγέννηση και Ανθρωπισμός. Πρώτο Μέρος.
Αναγέννηση και Ανθρωπισμός
(σελ. 113-119). Πρώτο Μέρος.
1.Τι είναι η Αναγέννηση και τι
την προετοίμασε
Αναγέννηση είναι το καλλιτεχνικό και
πνευματικό κίνημα που εκδηλώθηκε στον ευρωπαϊκό χώρο κατά τον 15ο και
16ο αιώνα παράλληλα με τις Ανακαλύψεις. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η αναβίωση των αξιών
της κλασικής αρχαιότητας, με σκοπό τη θεμελίωση ενός καινούργιου κόσμου. Στην
προετοιμασία της Αναγέννησης συνέβαλαν α) η στροφή του ενδιαφέροντος της Δύσης
για την Ανατολή από τις Σταυροφορίες και μετά, και β) η άνοδος της νέας αστικής
τάξης.
2.Η νέα αντίληψη για τη ζωή και
τον κόσμο
Ο
άνθρωπος διαμορφώνει μια νέα αντίληψη για τον κόσμο που στηρίζεται
στην κριτική σκέψη, στην εξέλιξη, στις επιστήμες και
στην ιδέα της προόδου. Ενώ ο Μεσαίωνας περιφρονούσε την παρούσα ζωή, τις
απολαύσεις της και ήταν στραμμένος προς τη μετά θάνατον ζωή και τη σωτηρία της
ψυχής, τώρα ο ίδιος ο άνθρωπος και το σώμα του, η επίγεια ζωή, η ομορφιά γίνεται
το επίκεντρο της παρατήρησης των λογίων, των σοφών και των
καλλιτεχνών.
3.Από πού ξεκίνησε η Αναγέννηση
Κοιτίδα των
πολιτιστικών εξελίξεων είναι οι οικονομικά ακμαίες πόλεις της Ιταλίας
(Φλωρεντία, Ρώμη, Βενετία, Μιλάνο). Τις πνευματικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες
ενθαρρύνουν φωτισμένοι «μαικήνες»
(ηγεμόνες, πάπες ή εύποροι αστοί).
4.Τι είναι ο Ανθρωπισμός
Ο Ανθρωπισμός είναι
η στροφή προς τη βαθύτερη γνώση της αρχαιότητας στην οποία στράφηκε ο άνθρωπος
της Αναγέννησης, στην προσπάθειά του να εκφράσει τις νέες αξίες.
Οι
Ανθρωπιστές ταξίδευαν σε όλη την Ευρώπη για να διαδώσουν τις νέες ιδέες, δημιουργώντας έτσι ένα δίκτυο σχέσεων και πολιτισμού που ονομάστηκε Πολιτεία των Γραμμάτων. Γράφουν στα
Λατινικά, αλλά σταδιακά αρχίζουν να υπερασπίζονται τις εθνικές γλώσσες και να
συνθέτουν έργα τους σε αυτές. Οι Ανθρωπιστές, αν και έχουν βαθύ θρησκευτικό
συναίσθημα, α) επικρίνουν τις μεσαιωνικές αντιλήψεις, β) καταδικάζουν τις
καταχρήσεις της Καθολικής Εκκλησίας, γ) αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία, δ)
μάχονται για την ειρήνη, την ισότητα, την παιδεία, την ανεκτικότητα απέναντι
στη διαφορετική άποψη.
5.Ο Οικουμενικός Άνθρωπος των
Ανθρωπιστών
Ο Οικουμενικός
Άνθρωπος (homo universalis) είναι ένας νέος τύπος ανθρώπου που
επιχειρούν να διαμορφώσουν οι Ανθρωπιστές. Χαρακτηριστικά του η πολυδιάστατη
προσωπικότητα, με ολοκληρωμένα πνευματικά, σωματικά και ψυχικά χαρίσματα, αλλά
και η δυνατότητά του να διαμορφώνει μόνος τη μοίρα του μέσω της γνώσης. Κλειδί
θεωρούν την παιδεία. Έτσι ιδρύονται
πολλά πνευματικά ιδρύματα, με προγράμματα σπουδών που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα
μαθημάτων, ώστε οι μαθητές να αποκτούν συνολική μόρφωση.
6.Η συμβολή των Ελλήνων λογίων
Η
Συμβολή των Ελλήνων λογίων ήταν πολύ σημαντική για τις ανθρωπιστικές
σπουδές. Οι λόγιοι κατέφυγαν στη Δύση πριν και μετά την Άλωση της
Κωνσταντινούπολης (1453) και βοήθησαν στη διδασκαλία των αρχαίων Ελληνικών,
την έκδοση αρχαίων ελληνικών κειμένων, αλλά και στη συλλογή αρχαίων χειρογράφων.
Ξεχωρίζουν ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων και ο επίσκοπος Βησσαρίων.
7.Η εφεύρεση της τυπογραφίας
Η
Τυπογραφία εφευρέθηκε γύρω στο 1450 από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο από τη
Μαγεντία της Γερμανίας. Η χρήση κινητών μεταλλικών στοιχείων στην εκτύπωση
των βιβλίων βοήθησε στη διάδοση του τυπωμένου βιβλίου, το οποίο είναι πλέον
φθηνότερο από τα χειρόγραφα και παράγεται σε μεγαλύτερες ποσότητες, άρα μπορούν
να το διαβάσουν περισσότεροι. Η διάδοση του βιβλίου βοήθησε στην ταχεία διάδοση
των ιδεών του Ανθρωπισμού και της Αναγέννησης.
Οι διαθέσεις του ρήματος
Οι διαθέσεις του
ρήματος
Είναι
τέσσερις:
α)
Ενεργητική. Το ρήμα δείχνει ότι το υποκείμενο κάνει μια ενέργεια. Άλλοτε η
ενέργεια δεν πάει πουθενά (αμετάβατα ρήματα) και άλλοτε μεταβαίνει σε ένα άλλο
πρόσωπο ή πράγμα (μεταβατικά ρήματα, τα οποία παίρνουν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ).
Π.χ.
Ο ήλιος ακτινοβολούσε. Διάθεση:
ενεργητική. Αμετάβατο.
Ο
οφθαλμίατρος ακτινοβόλησε με λέιζερ τα
μάτια του ασθενούς. Ενεργητική. Μεταβατικό.
β)
Μέση. Το υποκείμενο κάνει μια ενέργεια που επιστρέφει στον εαυτό του.
Ο
μικρός Παύλος ντύθηκε. (δηλαδή έκανε
την ενέργεια μόνος του στον εαυτό του).
γ)
Παθητική. Το υποκείμενο παθαίνει κάτι από κάποιον άλλο. Σ’ αυτή την περίπτωση
υπάρχει ένα προθετικό σύνολο που δείχνει από ποιον έπαθε το υποκείμενο. Συνήθως έχει τη
μορφή από+αιτιατική και το λέμε ποιητικό
αίτιο.
Ο
μικρός Παύλος ντύθηκε από τη μαμά του (=ποιητικό αίτιο).
δ)
Ουδέτερη. Το υποκείμενο ούτε ενεργεί, ούτε παθαίνει. απλώς βρίσκεται σε μια
κατάσταση.
Π.χ.
Ο μικρός Παύλος κοιμάται.
Εξάσκηση. Συμπληρώστε
τον πίνακα κατά το παράδειγμα. Όπου υπάρχει ποιητικό αίτιο υπογραμμίστε το.
|
Πρόταση
|
Διάθ.
|
Μετ.
ή Αμετ.
|
|
Ο
ίσκιος τον τρόμαξε
|
Ε
|
Μ
|
|
Τιμωρήθηκε
από το διευθυντή
|
Π
|
-
|
|
Στολίστηκε
σαν βασίλισσα
|
|
|
|
Η
ζέστη έλιωσε τα χιόνια
|
|
|
|
Ο
παππούς αισθάνθηκε τη ζέστη έντονα
|
|
|
|
Ο
γάιδαρος δέθηκε από τον παππού
|
|
|
|
Ο
αέρας έκλεισε το παράθυρο
|
|
|
|
Το
παράθυρο έκλεισε από τον αέρα
|
|
|
|
Η
ηθοποιός βάφτηκε πολύ έντονα
|
|
|
|
Γυμνάζεται
εντατικά
|
|
|
|
Γυμνάζει
το σώμα του εντατικά
|
|
|
|
Αλείφτηκα
με αλοιφή
|
|
|
Αυτοτιμωρούμαι συνέχεια
|
|
|
|
Ξεκουράζεται
στο σαλόνι
|
|
|
|
Το
παιδί διψά
|
|
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
