Το χρονικό της Ιωνικής Επανάστασης το 499 π.Χ.

  Ιωνική Επανάσταση

20 δημιουργικά πήλινα δοχεία από την αρχαία Ελλάδα

20 πρωτότυπα πήλινα δοχεία από την αρχαία Ελλάδα σε σχήματα προσώπου ζώων, ανθρώπων, πτηνών, ακόμα και εμπνευσμένα από την μυθολογία.

Τα περισσότερα προέρχονται από διάφορα μέρη του ανατολικού Αιγαίου όπως την Κύπρο, την Σάμο, την Ρόδο και την Χίο, όπως και από μέρη της κεντρικής και νότιας Ελλάδας.

5ος αιώνας π.Χ.

6ος αιώνας π.Χ.

1ος αιώνας π.Χ.

550-500 π.Χ.

350-300 π.Χ.

5ος αιώνας π.Χ.

6ος αιώνας π.Χ.

550–525 π.Χ.

5ος αιώνας π.Χ.

380-360 π.Χ.

460 π.Χ.

4ος αιώνας π.Χ.

4ος αιώνας π.Χ.

350-300 π.Χ.

3ος αιώνας π.Χ.

550-500 π.Χ.

7ος αιώνας π.Χ.

7ος αιώνας π.Χ.

6ος αιώνας π.Χ.

4ος αιώνας π.Χ.

Τα παραπάνω εκθέματα βρίσκονται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τεχνών (MET Museum) της Νέας Υόρκης.

ΠΗΓΗ  http://www.ellinikoarxeio.com

H δασεία στα αρχαία Ελληνικά

H δασεία στα αρχαία Ελληνικά

Η δασεία, η οποία σημειώνεται σε έναν αριθμό λέξεων της αρχαίας Ελληνικής, αποτελούσε έναν δασύ ήχο, όπως αυτός που ακούγεται στην αρχή της αγγλικής λέξης home. Για την παράστασή του οι περισσότεροι Έλληνες (ανάμεσά τους και οι Αθηναίοι) χρησιμοποίησαν αρχικά το γράμμα Η (ήτα), όπως ακριβώς συμβαίνει και στο λατινικό και τα νεότερα ευρωπαϊκά αλφάβητα. Σταδιακά, ωστόσο, επικράτησε η ιωνική χρήση του Η για την παράσταση του μακρού e (=εε = η). Αργότερα αυτός ο φθόγγος «έκλεισε» σε i, γι’ αυτό και σήμερα το ήτα δηλώνει ήχο ίδιο με το γιώτα. Π.χ. Α.Ε. κῆπος  = keepos > kipos = κήπος Ν.Ε.

  Προκειμένου να δηλωθεί η δασεία, οι γραμματικοί της ελληνιστικής εποχής χρησιμοποίησαν το αριστερό μισό του Η, δηλαδή ⱶ (σημειούμενο πάνω από το φωνήεν), το οποίο αργότερα στρογγυλοποιήθηκε και εξελίχτηκε στη γνωστή δασεία. Η ψιλή (το δεξί μισό του Η), δήλωνε απλώς την έλλειψη του δασέος πνεύματος. Η δασεία προφερόταν κατά την ελληνιστική εποχή, όπως δείχνουν τα δάνεια της λατινικής γλώσσας από την Ελληνική (λ.χ. historia), αλλά ως το 2ο αιώνα μ.Χ. είχε χαθεί πια από τη γλώσσα μας. Η απώλεια της δασείας είχε συμβεί αιώνες νωρίτερα σε ορισμένες ελληνικές διαλέκτους, όπως η ιωνική ή η αιολική (ψιλωτικές διάλεκτοι), όπου πρέπει να είχε πάψει να ακούγεται ήδη από την εποχή του Ομήρου.

Ορισμένα αξιοσημείωτα φαινόμενα:

α) Ιστορικά οι περισσότερες δασείες προήλθαν από προϊστορικό σ-, το οποίο εξασθένησε. Πβ. λ.χ. τη διπλοτυπία σῦς και ὗς. Στο εσωτερικό της λέξης το -σ- ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αδυνάτισε πρώτα σε -h- και στη συνέχεια χάθηκε ολότελα. Π.χ. (τοῦ) βέλεσος > βέλεhος > βέλεος και με συναίρεση (τοῦ) βέλους. Η ενδιάμεση φάση (βέλεhoς) διατηρείται ακόμη στις μυκηναϊκές πινακίδες (1400-1200 π.Χ.).   

β) Δασεία προήλθε επίσης από αρχικό ημίφωνο y. Π.χ. yός > hός > ὅς.

γ) Στην αρχή μιας λέξης το ρ- έπαιρνε δασεία (ῥ). Σύμφωνα με την πιθανότερη ερμηνεία η προφορά του ρ- εδώ ήταν άηχη. Πολλές φορές υποκρύπτεται πρωταρχικός τύπος σρ-. Π.χ.  σρέω > hρέω > ῥέω.

δ) Η συνάντηση ενός τ, κ, π με τη δασεία κατά τη σύνθεση έδινε θ (=τh), χ(=κh), φ (=πh). Π.χ. κατά + ἡμέρα > κατ+ἡμέρα > καθημερινός. ἐπί+ἡμέρα > ἐπ+ἡμέρα > ἐφημερία κ.ο.κ.

ε) Σε άλλες περιπτώσεις σύνθεσης η δασεία άλλοτε διατηρούνταν και άλλοτε χανόταν. Για παράδειγμα γραμματικοί μας πληροφορούν ότι το επίθετο φίλιππος διατηρούσε την εσωτερική δασεία (φίλἱππος), αλλά ως κύριο όνομα την έχανε (Φίλιππος). Οι επιγραφές άλλοτε σημειώνουν την εσωτερική δασεία και άλλοτε όχι (π.χ. εὔορκος, αλλά και εὔhορκος), γεγονός που δείχνει ότι η άρθρωσή της ήταν προαιρετική και εξαρτιόταν πιθανώς και από παράγοντες όπως το ύφος, η ταχύτητα ομιλίας ή το κατά πόσο τα δύο συνθετικά είχαν ενωθεί πλήρως ή όχι στη συνείδηση του ομιλητή.

στ) Η υποχρεωτική παρουσία της δασείας στο αρχικό ὑ- δεν έχει λάβει ακόμη επαρκή εξήγηση, αλλά μάλλον πρόκειται για φωνητικό φαινόμενο και δεν έχει ετυμολογική προέλευση. 

Υπόγειοι Κόσμοι ~ Μικρά Ασία, Τροία

Υπόγειοι Κόσμοι ~ Μικρά Ασία 

Ελληνικοί ναοί στη Μικρά Ασία ~ Το Κερί που δεν σβήνει

Ελληνικοί ναοί στη Μικρά Ασία ~ Το Κερί που δεν... 

ΠΑΥΛΟΠΕΤΡΙ ΛΑΚΩΝΙΑΣ -Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου

Μία από τις αρχαιότερες βυθισμένες πόλεις, λίγα λεπτά από την Παντάνασσα στα Νότια της Λακωνίας, αναδημιουργήθηκε ψηφιακά, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ένα λιμάνι, σπίτια με κήπους, ρούχα απλωμένα στις αυλές, δρόμοι και πλατείες, συνθέτουν μία πόλη με στοιχεία από τον αστικό τρόπο ζωής.

Μόνο που εδώ μιλάμε για την εποχή του Χαλκού! Το Παυλοπέτρι ήταν μια πόλη με άριστη ρυμοτομία, που περιλάμβανε ένα πολύ καλά κατασκευασμένο οδικό δίκτυο. Ανεξάρτητες και μη οικίες μέχρι και δύο ορόφων, συνυπήρχαν με δημόσια κτίρια. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης του νερού που σύμφωνα με τα ευρύματα περιλάμβανε κανάλια και υδρορροές.

"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου", δήλωσε ο Δρ. Τζον Χέντερσον, καθηγητής υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Νότινγχαμ. Αυτά που ανακάλυψαν ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Βρήκαν μια πόλη με κτίρια, πλατείες, δρόμους και μνημεία. Ο βυθός είναι γεμάτος με διασκορπισμένα αγγεία. Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκε μεγάλο κτίριο, μήκους 35 μέτρων, που μάλλον αποτελούσε έδρα και κατοικία της πολιτικής ηγεσίας της πόλης.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί βυθίσθηκε η πόλη. Υπάρχουν τρεις θεωρίες. Η πρώτη είναι ότι ανέβηκε σταδιακά η στάθμη της θάλασσας, η δεύτερη ότιυποχώρησε το έδαφος και η τρίτη ότι βυθίσθηκε από τσουνάμι.

Δείτε το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του BBC, διάρκειας μίας ώρας.

Παυλοπέτρι Λακωνίας ~ Πόλη κάτω από τα κύματα... 

ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΒΑΤΩΝ (ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟΤΟ)

ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΒΑΤΩΝ (ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ)