ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑΣ 4 (Τα πλεονεκτήματα της ειρήνης)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Άραγε, λοιπόν, θα ήταν αρκετό για
μας,
αν κατοικούσαμε την πόλη μας με ασφάλεια και αν γινόμασταν πλουσιότεροι ως προς
τα αναγκαία για τη ζωή μας, αν είχαμε ομόνοια μεταξύ μας και αν ήμασταν σεβαστοί ανάμεσα στους Έλληνες; Γιατί εγώ νομίζω ότι αν γίνουν αυτά η πόλη μας θα είναι ολότελα ευτυχισμένη.
Διότι ο πόλεμος μας έχει στερήσει όλα όσα ειπώθηκαν (παραπάνω): και μας έκανε φτωχότερους και
μας ανάγκασε να υπομένουμε πολλούς κινδύνους και μας συκοφάντησε απέναντι στους
Έλληνες και μας έχει ταλαιπωρήσει με όλους τους τρόπους.
Αν όμως κάνουμε ειρήνη, [...] θα κατοικήσουμε την πόλη μας με πολλή ασφάλεια,
αφού απαλλαγούμε από πολέμους, κινδύνους και ταραχές, [...] και κάθε μέρα θα
προκόβουμε ως προς τα πλούτη, [...] καλλιεργώντας (τη γη μας) άφοβα, πλέοντας τη θάλασσα και επιχειρώντας
και τις άλλες εργασίες, οι οποίες τώρα, εξαιτίας του πολέμου, έχουν
εκλείψει.
Και θα δούμε την πόλη να λαμβάνει διπλάσια έσοδα απ’ ό,τι τώρα, να είναι γεμάτη από εμπόρους, ξένους και
μετοίκους, από τους οποίους τώρα έγινε έρημη.
Και το πιο σημαντικό: θα έχουμε όλους τους ανθρώπους ως συμμάχους, όχι επειδή
εξαναγκάστηκαν (από μας), αλλά επειδή πείστηκαν (από μας).
ΓΕΝΙΚΟ
ΝΟΗΜΑ
Ο περίφημος ρήτορας Ισοκράτης
καλεί τους συμπατριώτες του Αθηναίους να κάνουν ειρήνη με τους πρώην συμμάχους
τους, αλλά και με όλους τους άλλους Έλληνες γενικά. Στο πρώτο μέρος του
κειμένου τούς ρωτά το αυτονόητο, αν δηλαδή θα τους άρεζε να είναι η πόλη τους
ασφαλής, πλούσια, με εσωτερική ειρήνη και σεβαστή από τους άλλους Έλληνες. Αυτά
ο ρήτορας τα θεωρεί απαραίτητα στοιχεία για την ευδαιμονία, ευτυχία της πόλης.
Στη συνέχεια τους υπενθυμίζει ότι ο πόλεμος τους έχει στερήσει όλα τα παραπάνω,
κάνοντάς τους ανασφαλείς, συκοφαντημένους, ταλαίπωρους και φτωχούς. Κατόπιν
τους καλεί να κάνουν ειρήνη με τους άλλους Έλληνες και προβάλλει τα αγαθά της
ειρήνης και τις συμφορές του πολέμου: η πόλη θα είναι ασφαλής, δεν θα υπάρχουν
πόλεμοι, κίνδυνοι και ταραχές, η Αθήνα θα πλουτίσει, οι Αθηναίοι θα καλλιεργούν
τη γη τους άφοβα, θα πλέουν τη θάλασσα, θα κάνουν ένα σωρό εργασίες που τώρα
σταμάτησαν εξαιτίας του πολέμου. Επιπλέον η πόλη θα διπλασιάσει τα έσοδά της
και θα γεμίσει με εμπόρους και μετοίκους, τους οποίους έδιωξε η ανασφάλεια του
πολέμου. Τέλος θα έχουν οι Αθηναίοι ως συμμάχους όλους τους Έλληνες, όχι επειδή
τους ανάγκασαν με τη βία, αλλά επειδή τους έπεισαν με την καλή τους διαγωγή.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1) Μέτοικοι ονομάζονταν οι
κάτοικοι άλλων ελληνικών πόλεων, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην
Αθήνα. Δεν είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα, δεν ψήφιζαν και πλήρωναν έναν φόρο,
το μετοίκιο.
2) Οι Αθηναίοι ίδρυσαν δύο φορές
συμμαχίες με άλλες πόλεις: την Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία (5ος αιώνας π.Χ.) και τη Β΄
Αθηναϊκή Συμμαχία (4ος αιώνας π.Χ.). Και τις δύο φορές έδειξαν καταπιεστική
συμπεριφορά απέναντι στους συμμάχους τους και πολλές φορές τους άσκησαν βία.
Και οι δύο συμμαχίες έληξαν με επανάσταση των συμμάχων και ήττα της Αθήνας. Με
το λόγο του Ισοκράτη βρισκόμαστε στο τέλος της Β΄ Συμμαχίας (357-355 π.Χ.).
