ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 2 (ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ)
Επομένως ταιριάζει να
θεωρούμε ως
πάρα πολύ ευτυχισμένους αυτούς, οι οποίοι, αφού κινδύνευσαν για τα πιο σπουδαία
και τα πιο ωραία (ιδανικά), τέλειωσαν μ’ αυτό τον τρόπο τη
ζωή τους, μην αφήνοντας τους εαυτούς τους στην τύχη, ούτε περιμένοντας το
φυσικό θάνατο, αλλά διαλέγοντας τον ωραιότερο (θάνατο). Και γι’ αυτό βέβαια η
μνήμη τους είναι αγέραστη και οι τιμές τους ζηλευτές από όλους τους ανθρώπους.
Αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί, υμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω
της ανδρείας τους. Γιατί και θάβονται με δημόσια δαπάνη και καθιερώνονται προς
τιμήν τους αγώνες δύναμης, σοφίας και πλούτου,
διότι οι νεκροί του πολέμου και
οι αθάνατοι (θεοί) είναι άξιοι να τιμούνται με
τις ίδιες τιμές. Εγώ, λοιπόν, τους καλοτυχίζω για το θάνατό τους και τους
ζηλεύω και νομίζω ότι μόνο αυτοί από (όλους) τους
ανθρώπους άξιζαν περισσότερο να
γεννηθούν, οι οποίοι, αφού έτυχαν θνητά σώματα,
άφησαν πίσω τους μνήμη αθάνατη εξαιτίας της
ανδρείας τους.
Γενικό νόημα: όσοι θυσιάστηκαν πολεμώντας για την ελευθερία της
πατρίδας πρέπει να θεωρούνται ως οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, επειδή δεν
αφέθηκαν να πεθάνουν από την τύχη ή τα γηρατειά, όπως θα έκαναν οι συνηθισμένοι
άνθρωποι, αλλά επέλεξαν μόνοι τους τον πιο ωραίο και ηρωικό θάνατο, το θάνατο
για την πατρίδα. Οι άνθρωποι θα τους θυμούνται για πάντα, ενώ η πόλη θα τους
τιμήσει με δημόσια ταφή και αγώνες προς τιμήν της μνήμης τους. Μπορεί να
γεννήθηκαν θνητοί, αλλά χάρη στον ηρωισμό τους έγιναν σχεδόν
σαν τους θεούς.
*Πολύ σημαντική είναι η
τελευταία σημείωση στη σελίδα 15 του σχολικού βιβλίου, η οποία εξηγεί τη φράση ἀγῶνες τίθενται ἐπ΄ αὐτοῖς ῥώμης καὶ σοφίας καὶ πλούτου.
