Ιστορία: Σχεδιάγραμμα σελ. 41-42
(Η βυζαντινή εποποιία. Επικοί αγώνες και επέκταση της αυτοκρατορίας)
1.Πόλεμοι με τους Άραβες
Από
τα χρόνια του αυτοκράτορα Ρωμανού
Λακαπηνού (920-944) το Βυζάντιο κερδίζει απανωτές νίκες κατά των Αράβων. Ο
στρατηγός Ιωάννης Κουρκούας
υποτάσσει την Έδεσσα της Συρίας (944), ενώ οι 3 αυτοκράτορες Νικηφόρος Φωκάς (963-969), Ιωάννης Τζιμισκής
(969-976) και Βασίλειος ο Β΄ (976-1025)
καταλαμβάνουν από τους Άραβες την Κιλικία στη Μικρά Ασία, τμήματα της Συρίας
και της Παλαιστίνης, την Κρήτη (961)
και την Κύπρο (965). Στα χρόνια τους
έχουμε τη μεγαλύτερη ακμή του Βυζαντίου.
2.Πόλεμοι με τους
Βουλγάρους
Ο
ελληνομαθής τσάρος των Βουλγάρων Συμεών (893-927) θαύμαζε το βυζαντινό κράτος
και ήθελε να καταλάβει την ίδια την Κωνσταντινούπολη (όπου είχε σπουδάσει ως
νέος), την οποία και πολιόρκησε αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Στα χρόνια του το
βουλγαρικό κράτος ίσως έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή του. Πήρε από μόνος του τον
φιλόδοξο τίτλο Βασιλεύς Βουλγάρων και Ρωμαίων και το όνειρό του ήταν να ιδρύσει
ένα βουλγαροβυζαντινό κράτος. Ωστόσο, όταν πέθανε, ο διάδοχός του Πέτρος (927-969)
έκανε συνθήκη ειρήνης με τους Βυζαντινούς και παντρεύτηκε τη Μαρία, ανεψιά του
Ρωμανού Λακαπηνού. Στα χρόνια του τσάρου Σαμουήλ (997-1014) ξεκίνησε πάλι ο
πόλεμος με τους Βυζαντινούς, αλλά οι Βούλγαροι υπέστησαν δύο συντριπτικές ήττες:
στη μάχη του Σπερχειού (997) και του Κλειδίου (1014).
Ο Βασίλειος ο Β΄ διέλυσε το βουλγαρικό κράτος και το έκανε επαρχία της
βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1018 (ως
το 1185). Έτσι τα σύνορα του Βυζαντίου ξαναέφτασαν στο Δούναβη.
3.Συνέπειες των
πολέμων και των βυζαντινών νικών
-ανθίζει
η οικονομία
-προστέθηκαν
νέα εδάφη, πληθυσμοί και έσοδα στο κράτος
-η
διακοπή των αραβικών επιδρομών επέτρεψε στους γεωργούς να καλλιεργήσουν με
ηρεμία τα χωράφια τους
-έτσι
αυξήθηκε η γεωργική παραγωγή και ο πλούτος του κράτους
-το
Βυζάντιο απέκτησε διεθνές κύρος, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί του να νιώθουν
περήφανοι που ήταν Βυζαντινοί
***
Σημείωση: από τις ημερομηνίες να μάθετε
μόνο όσες είναι με σκούρα γράμματα.
